Перевод: с турецкого на русский

с русского на турецкий

yerleşim yeri

См. также в других словарях:

  • bayır — yerleşim yeri olmayan, yerleşim yerine uzak olan hayvanların yiyecek bulabildiği yer …   Beypazari ağzindan sözcükler

  • altyapı — is. 1) Bir yerleşim yeri veya bir yapı için gerekli olan yol, kanalizasyon, su, elektrik vb. tesisatın tümü 2) Bireyin edindiği bilgi ve deneyim Türk romanı kendini belirleyen altyapı kurumlarının dışında, onlardan ileri bir aşamadadır. S. İleri… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • çadır kent — is. Olağanüstü durumlarda afet bölgelerinde kurulan çadırlardan oluşan geçici yerleşim yeri …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • dağ köyü — is. Dağlık yerlerde kurulmuş yerleşim yeri …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • il — is. 1) Ülkenin vali yönetimindeki bölümü, vilayet İllerin idaresi yetki genişliği esasına dayanır. Anayasa 2) Şehrin niteliklerini taşıyan büyük yerleşim yeri 3) Ülke, yurt 4) tar. Eski Türklerde devlet …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • kom — is., hlk. 1) Ağıl, davar ağılı 2) Yayla evi 3) Bir kimseye ait küçük yerleşim yeri, koy, çiftlik …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • tatil köyü — is. Turistlerin veya ülke insanlarının dinlenmesine uygun bir yerde kurulmuş olan ve evleri gerektiğinde belirli bir süre dinlenmek isteyenlere kiralanan yerleşim yeri …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • uydu kent — is. Ana kente bağlantılı olarak kurulan ve onun yükünü azaltmak amacıyla çevresinde oluşturulan yerleşim yeri …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • haritadan silinmek — 1) bir ülke, başka devletin egemenliği altına girmek Koca Rumeli, Edirne si, Selanik i, Manastır ı, Yanya sı, Kosova sı, İşkodra sı ile imparatorluk haritasından silinmişti. Y. Z. Ortaç 2) bir yerleşim yeri savaş, deprem vb. bir olay sonunda yok… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • köy — is., Far. kūy 1) Yönetim durumu, toplumsal ve ekonomik özellikleri veya nüfus yoğunluğu yönünden şehirden ayırt edilen, genellikle tarımsal alanda çalışılan, konutları ve öteki yapıları bu hayata uygun yerleşim birimi Vatanseverlik, doğduğu yeri …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • merkez — is., Ar. merkez 1) Bir bölgenin veya kuruluşun yönetim yeri 2) Bir işin öğretildiği yer Er eğitim merkezi. 3) Bir işin yoğun olarak yapıldığı yer İki harp esnasında, burası kolay kazançların, vurgunculuğun en işlek merkezlerinden biriydi. Y. K.… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»